Melting mix en meer
Door: Stella
Blijf op de hoogte en volg Stella
19 Mei 2014 | Turkije, Çıralı
n Palestijnse sjaal als tulband, brede band om de Koerdische "drollenvangers" op te houden, smoezelige Syrische gezichtjes, bedoeïenen met paarse doeken om hun getatoeëerde gezichten, boerka's, chadors, niqaabs. Tussendoor "gewone" Turkse hoofddoekjes en kettingrokende Turkse mannen. Nauwelijks andere toeristen. Dus ook weinig uit te wisselen tips. Maar we vinden onze weg makkelijk. Althans, ik ben er al van af gestapt om alles te willen zien, n beetje is al meer dan voldoende.
Onze tip for other travellers is wel dat je EN de Lonely Planet EN The Rough Guide moet gebruiken: wat in de een goed beschreven staat, ontbreekt in de andere gids (why???). En soms ontbreekt belangrijke info in beiden. Bijvoorbeeld dat we in de vallei waar we na uren reizen (en wachten omdat de dolmus niet voor n redelijk tarief voor ons tweeën wilde rijden. De oplossing was -lang- wachten op meer medereizigers. Et voilà) aan kwamen, er geen Bankomat is...we leven nu van de laatste flapjes geld en n hotel (boomhut!) op de pof voordat het ons een dag gaat kosten om ergens Turkse lira te pinnen...ach, verplicht relaxen. Maar dit had toch wel in de LP moeten staan!
De eeuwenoude melting mix van SanliUrfa is erg interessant, vooral als je t bekijkt vanaf n minikrukje op t binnenplein ve Han. Waar je ook een goed zicht hebt op al de kids die hier lange dagen maken. Als simit-verkoper met enorme stapels ronde sesambroodjes op hun hoofd. Of gewoon als "verkoper" van een enkel pakje tissues. Of ze zeulen n -uiteraard goed gecalibreerde, ahum- weegschaal met zich mee zodat ze n habbekrats kunnen verdienen..."nee, alle kinderen gaan naar school want er is n leerplicht" "nou ja, soms Syrische kinderen niet maar de politie treedt hard op als ze kinderen zien werken", aldus onze couches. Hè, zie ik daar geen politieman z'n schoenen laten poetsen door n overduidelijk minderjarig kind?
Na n nargile-sessie met uitzicht op de oude stad, grote moskee en de grot waar Abraham geboren is, besluiten we verder te trekken. De ondergaande zon betovert je. Maar dezelfde zon stookt de boel hier overdag op tot ruim boven de 30, 35 graden. Genoeg genoten van al die verschillende mensen die hier al duizenden jaren elkaar verdragen. Op straat dan. Politiek loopt t al eeuwen en eeuwen anders.
De bus zet ons 16 uur later af in Antalya, snel verder want de strook megahotels bekoort ons niet. Inclusief wachten strijken we 24, 26 u reizen later neer op t magische strand van Cirali. Hier weinig volk, de prijzen liggen hier n stuk hoger. Geen mix meer maar de beterverdienende Turk maakt hier de dienst uit. Afdingen is r niet bij. En we betalen too much voor onze houten chalet: 50 euro pn met geen wc, geen douche, n te klein dekbed, krakende vloer maar n paradijselijke plek pal aan t bounty-strand! De pas gevangen zwaardvis ( jak, wat heeft zo'n reus enge ogen) ziet er lekker uit. Per kilo zo'n 100 lira maar t idee dat ie in hetzelfde kobaltblauwe water zwemt als waar ik zo eens even in jump...
Onze tip for other travellers is wel dat je EN de Lonely Planet EN The Rough Guide moet gebruiken: wat in de een goed beschreven staat, ontbreekt in de andere gids (why???). En soms ontbreekt belangrijke info in beiden. Bijvoorbeeld dat we in de vallei waar we na uren reizen (en wachten omdat de dolmus niet voor n redelijk tarief voor ons tweeën wilde rijden. De oplossing was -lang- wachten op meer medereizigers. Et voilà) aan kwamen, er geen Bankomat is...we leven nu van de laatste flapjes geld en n hotel (boomhut!) op de pof voordat het ons een dag gaat kosten om ergens Turkse lira te pinnen...ach, verplicht relaxen. Maar dit had toch wel in de LP moeten staan!
De eeuwenoude melting mix van SanliUrfa is erg interessant, vooral als je t bekijkt vanaf n minikrukje op t binnenplein ve Han. Waar je ook een goed zicht hebt op al de kids die hier lange dagen maken. Als simit-verkoper met enorme stapels ronde sesambroodjes op hun hoofd. Of gewoon als "verkoper" van een enkel pakje tissues. Of ze zeulen n -uiteraard goed gecalibreerde, ahum- weegschaal met zich mee zodat ze n habbekrats kunnen verdienen..."nee, alle kinderen gaan naar school want er is n leerplicht" "nou ja, soms Syrische kinderen niet maar de politie treedt hard op als ze kinderen zien werken", aldus onze couches. Hè, zie ik daar geen politieman z'n schoenen laten poetsen door n overduidelijk minderjarig kind?
Na n nargile-sessie met uitzicht op de oude stad, grote moskee en de grot waar Abraham geboren is, besluiten we verder te trekken. De ondergaande zon betovert je. Maar dezelfde zon stookt de boel hier overdag op tot ruim boven de 30, 35 graden. Genoeg genoten van al die verschillende mensen die hier al duizenden jaren elkaar verdragen. Op straat dan. Politiek loopt t al eeuwen en eeuwen anders.
De bus zet ons 16 uur later af in Antalya, snel verder want de strook megahotels bekoort ons niet. Inclusief wachten strijken we 24, 26 u reizen later neer op t magische strand van Cirali. Hier weinig volk, de prijzen liggen hier n stuk hoger. Geen mix meer maar de beterverdienende Turk maakt hier de dienst uit. Afdingen is r niet bij. En we betalen too much voor onze houten chalet: 50 euro pn met geen wc, geen douche, n te klein dekbed, krakende vloer maar n paradijselijke plek pal aan t bounty-strand! De pas gevangen zwaardvis ( jak, wat heeft zo'n reus enge ogen) ziet er lekker uit. Per kilo zo'n 100 lira maar t idee dat ie in hetzelfde kobaltblauwe water zwemt als waar ik zo eens even in jump...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
