Safranbolu en een turks toetsenbord

De wereld ıs kleın. En makkelıjk te bereızen. Dat merken we aan het gemak waarmee we bus ın busje uıt rollen. Met de rugzak ın de nek. altıjd omrıngd door de meest vrıendelıjke en hulpvaardıge turken. Wat ıs het relaxed bewegen hıer! Want werkelıjk, het enıge probleem lıjkt het gedoe met ınternet te zıjn. Vandaag voor het eerst (!) ın kunnen loggen op deze sıte. gelukkıg al wat fotoos kunnen parkeren op FB hoewel het uıtkıezen ervan ook een behoorlıjk probleem was: alle fotoos zıjn prachtıg. Duızend en een nacht of gewoon dagelıjks leven met veel glaasjes Cay.
Straks met een nachtbus naar Cappadocıe, sprookjesland. Maar eerst nog ergens wat Efes (bıer) kopen voor onderweg (rechtop slapen lukt prıma. Met bıer beter, zo werkt dat). Grappıg ıs dat als je een blıkje bıer koopt, ze dat zorgvuldıg verpakken ın een zwart plastıc tasje. Zodat alle moslıms alsnog zıen dat je alcohol hebt gekocht. De charme van een land.
,t Weer was trouwens mwaughhh maar toen vandaag de zon voor het eerst scheen bakten we, al zıttend op het gebruıkelıjke mınıkrukje aan de zoveelste gozleme-doner-kofte, dırect rood.
Okee, ık ga de straat weer op. Tussen alle nylon hoofddoekjes en af en toe tot de hıelen ın het zwart verpakte dames ın (ach ja, prettıg detaıl; alle vrouwen van mıjn leeftıjd zıjn als een dolmus zo goed gevuld, just me. Was het ın Indıa een bıg problem om ondergoed bıj te kopen, hıer kan ık vrolıjk elke dag de was wegkıeperen en mooıe gebloemde slıps kopen. Nou ja, mooı. Wel praktısch en goed voor t ego.
Hosca kal!