de geur van rottend vlees, verse mango's en meer I

Was ‘t “aaaaaaaaaaaaaaaaaaeeeeeeeeeeeeeeyyyyyyyyyyyy aluuuuuuuuuuuuu yelloooooooooooooooooow“ een niet na te bootsen scherp nasaal geluid waarmee de groentenverkoper of lunchpakketophaler me ’s morgens heel vroeg in de wijk wakker maakte, onderweg in de trein is het “Chai, chai...chai, chai!”. Hete zoete thee voor nog geen duppie, maar je moet wel doordrinken wat het zit in lekkende aardenwerken kommetjes.
Ik ben nu zover dat ik kan genieten: ik zit in Delhi en hier is ’t een stuk overzichtelijker, minder heet en er zijn andere toeristen. Hippies uit de jaren 70, maar dan pas 20, 25 jr oud en vaak stoned. Ik kijk ernaar, net als naar de invaliden die zich soms op hun ellebogen door de rotzooi heen manouvreren. Ik wandel langs de Fata Morgana’s van Delhi, het zijn machtig mooie witmarmeren mogolpaleizen, werkelijk sprookjesachtig! Ik lach als ik op 1 van de vele verschrikkelijk drukke “kruispunten” (alles claxonnerend kriskras zes rijen dik dwars door elkaar, het verkeer beweegt zich hier als een dikke vloeistof door de stoffige straten) achterop een fiets een grote aap zie zitten. Met z’n voorpoot houdt hij de fietser schattig om z’n middel vast, waar gaat dat heen? Dan kijk ik weer snel voor me: overal liggen mensen, ook midden op straat. Met meer of minder kleding aan, altijd vuil.
Inkopen doen is leuk! Zolang je je maar niet irriteert aan “Yes, mem, yes mem look here”Excuuuuus me, mem, I have...” “We’ve more colours mem”. De leukste is dat ze op onze kleding wijzen en dan zeggen “Come here,mem, we’ve the same pieces”, ja, daar zit ik op te wachten, sukkel! Met rechts van je een schaakbord, links een landkaart, voor je tapijten en achter je een bedelaar is het gezellig shoppen. Als je maar weet wat je wilt hebben en wat je ervoor over hebt. Zo’n beetje 1/3e vd prijs die ze zeggen: lange broek voor 100 Rs, zilveren oorbellen voor 25 Rs (resp 2 euro, 50 eurocent). Zolang je het toverwoord maar kent: Bas!
Indrukwekkend was de Baha’i tempel: even afkoelen in de reusachtige lotusbloem waar alle geloven tezamen komen. Enkele keren per dag lezen of zingen ze er voor uit de verschillende heilige geschriften. Het was druk, maar iedereen was stil! En net zo bijzonder was het Gandi-museum. Een oud koloniaal gebouw waar we out of the mess in de hoge donkerhouten zalen alles van Mahatma Gandi’s leven zagen. Inclusief de bebloede kleren van 30 januari ‘48, de dag die minutieus beschreven is, de dag waarop hij vermoord werd. Terwijl hij zo vreedzaam was, zei dat we vijanden met liefde en respect zouden moeten benaderen willen we met elkaar verder komen. Geen onderscheid maken ’s Avonds kwamen we bij Connaughtplace toevallig terecht in een demonstratie van studenten. For equality, tegen het kastensysteem! Kijk, het wordt nog wel wat met India!

Het is nog niet zover: helaas kunnen we door onrust Rajastan niet binnen, er zijn in de afgelopen dagen in de streek waar we kameel willen rijden meer dan 40 mensen gedood door de Guijars. Mensen van een stam die hun vrouwen verkopen. Ze voelen zich gediscrimineerd en vechten voor meer rechten door de treinen en bussen te laten stoppen en dan iedereen te beroven. Traditioneel, maar dan niet wat wij zoeken. We gaan noordwaarts, yoga, meditatie, bergen, rust en ruimte!